۱۴۰۱ دی ۱۸, یکشنبه

طائب: ارزش اسلام وقتی بهتر فهم می‌شود که «دیگری»اش را دقیق معرفی کنیم

خبرگزاری تسنیم

طائب: ارزش اسلام وقتی بهتر فهم می‌شود که «دیگری»اش را دقیق معرفی کنیم

کارشناس مسائل زنان معتقد است: شخصیت مستقل و آزاده‌ای که خداوند از زن در قرآن معرفی می‌کند، برای در امان ماندن از آسیب‌ها و کنشگری در بطن جامعه نیازمند رعایت موازینی در پوشش و عفاف است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، بیشتر از چهار دهه است که زنان ما با موقعیت‌های مناسبی که برایشان ایجاد شده، رشد کرده‌اند. افزایش سطح تحصیلات و دانش زنان موجب ارتقای کیفیت زندگی آنها در ابعاد فردی، خانوادگی و اجتماعی شده است. هرچند که افزایش آگاهی، مطالباتی را برای زنان ایجاد کرده که بسیاری از آنها به‌عنوان خواسته طبیعی زنان محسوب می‌شود. به این ترتیب ما امروز با زنی متفاوت از گذشته مواجهیم؛ زنی که خواستار حضور اجتماعی و کنشگری در عرصه فرهنگی است: «زن اجتماعی جدید».

خبرگزاری تسنیم با چنین رویکردی، گفتگویی با دکتر حمیده طائب، عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس و کارشناس مسائل زنان، انجام داده که بخش دوم و پایانی این گفتگو را می‌خوانید.

انقلاب اسلامی، داعیه‌دار گفتمان نوینی در عرصه هویتی زن است. الگوی نوینی که در محافل فکری به‌عنوان الگوی سوم شناخته می‌شود؛ یعنی زنی که در بعد فردی رشد فکری و تهذیب اخلاقی دارد، در بعد خانوادگی از خانواده‌گرایی و خانواده‌محوری برخوردار است و در بعد اجتماعی هم مسئولیت‌پذیری اجتماعی دارد و در عین هنجارمندی، در جامعه نقش ایفا می‌کند. به اعتقاد شما آیا چنین الگویی امروز در جامعه ما محقق شده است؟ چه الزامات و اقتضائاتی دارد؟

متأسفانه ما تکثر الگو نداریم. این را به عنوان یک آسیب می‌گویم که ما الگو در همه زمینه‌ها نداریم.

به چه معنا؟

به این معنا که وقتی به زنان قرآنی مراجعه می‌کنیم، آیا خداوند تنها یک مدل زن را در قرآن به صورت الگو مطرح کرده یا نه، اقسامی داریم؟ در قرآن حضرت آسیه همسر فرعون را داریم یا حضرت مریم را. اینجا دو مدل داریم؛ یک خانمی که همسرش با او همراه نیست ولی با او زندگی می‌کند و در عین حال استقلال شخصیتی خودش را دارد، راهش را انتخاب می‌کند و تا آخر پای آرمان‌هایش ایستاده است و همچنین حضرت مریم که یک خانمی است در آن شرایط با رویکرد خاص یهود در مورد زن که حضرت مریم در چنین شرایط فرهنگی وارد شده، علم‌آموزی می‌کند، و ارکعی مع الراکعین می‌شود. آن هم در جماعتی که زن را جنس دوم می‌دانستند و برای عقل زن شأن لازم را قائل نبودند. خداوند نشان می‌دهد که این زن چه شجاعت و روحیه قوی داشته که با این‌ها پیش می‌رود و یک سری کلیشه‌های زمانه خود را می‌شکند و با عفاف هم حرکت می‌کند. در حالتی که نگاه ابزاری به زن بوده، آن حضرت به خوبی با این مدل جلو می‌رود و قرآن این شخصیت را معرفی می‌کند که عفاف خود را حفظ کرده است.

ما انواع مختلفی از زنان داریم که خود، جای بررسی دارد. حتی در مورد مدل حکومت‌داری ملکه سبا قابل بحث است که او چه مدل مواجهه‌ای با حرکت انبیا داشته و سایر پادشاهان مرد چگونه بوده‌اند و با تبلیغ و دعوت به توحیدی که انبیا داشتند، چه مواجهه‌ای شده است.

خداوند چند مدل زن را در قرآن معرفی می‌کند. حتی کلیشه را می‌شکند که همسر تو در دین و مرام تو نقشی ندارد، تو می‌توانی همسر پیامبر باشی ولی خلاف او باشی. مدل «مثل الذین کفروا…» را به همسر حضرت لوط و همسر حضرت نوح اشاره می‌کند و استقلال شخصیتی و فکری زن را نشان می‌دهد. چنان که تو می‌توانی همسر فرعون باشی ولی هم‌سوی او نباشی و همسر پیامبر خدا هم باشی و باز هم همسوی او نباشی. خودت مستقل هستی و در قله هم می‌توانی بایستی. ـمثل الذین امنوا» و «مثل الذین کفروا» قله‌ها را نشان می‌دهد.

این‌ها مهم است؛ این تکثر و دیدن انواع و اقسام زنان. ما به این طریق با زنان جامعه خود مواجه نشده‌ایم. حتی اگر بخواهید در تاریخ اسلام تک‌مدلی جلو بروید، خیلی ریزش دارد و جذب کم است. چون شرایط افراد مختلف است. همه شرایط حضرت زهرا یا حضرت زینب سلا‌الله علیهما را ندارند.

باید الگوهای مختلف را معرفی کنیم. برخی چهره‌ها را باید به‌عنوان بزرگترین قله‌ها و برترین‌ها معرفی کنیم ولی نمی‌توان بقیه را از این دایره حذف کرد. تک‌الگوها گاهی حتی زنانی را مأیوس می‌کند که ازدواج نکرده‌اند یا صاحب فرزند نمی‌شوند. وقتی همه موارد را لحاظ نکنید، زنانی را ناامید می‌کنید در حالی که در رویکرد توحیدی ناامیدی اصلاً معنی ندارد.

یعنی در عین حال که زمینه‌هایی را برای ازدواج جوانان ایجاد نمی‌کنید، او را از رحمت خدا ناامید می‌کنید که ازدواج نکرده است!

همین طور است. خدایی که انسان را آفریده، در سیستم آفرینش خود انواع مدل را ارائه می‌دهد. اما ما برای خانم به قدری فشار اجتماعی ایجاد می‌کنیم که او را از زندگی ناامید می‌کنیم یا عزت نفس او را کاهش می‌دهیم.

به عنوان مثال در بحث جمعیت، سیاست‌گذار یا اعضای اجرایی موظف هستند که این کشتی انقلاب را به سرمنزل مقصود هدایت کنند و برای آنها جا افتاده که بحث جمعیت مهم است و باید به آن بپردازند. در این روند به موضوع ناباروری می‌رسند که عامدانه یا به طور طبیعی اتفاق می‌افتد. حتی خداوند به این موضوع هم پرداخته و در سوره شوری می‌فرماید به بعضی پسر می‌دهیم، به بعضی دختر، به بعضی هر دو و به بعضی هیچکدام را نمی‌دهیم. خداوند همه را در نظر می‌گیرد و به آن اشاره می‌کند. اما اگر ما تنها یک مدل را ببینیم و گفتمان‌سازی کنیم، کسی که نابارور است دچار فشار روحی می‌شود و احساس بی‌ارزشی در جامعه می‌کند. در اینجا به او ظلم شده. ظلم‌ها را ببینید، به خاطر ندیدن تکثر‌هایی که خدا دیده ولی ما آن را نادیده گرفته‌ایم. چون ما نگاه جامع قرآنی را هنوز نداریم.

توقع بی‌جایی است اگر این تحول را سریع بخواهیم. نهادینه کردن اسلام ناب چیزی نیست که دفعتاً پیش بیاید. یک حرکت و جریان است. خود امام هم در بیاناتشان از منطق فرهنگ و تغییر فرهنگی یاد کرده‌اند که باید گام به گام جلو بروید. بحث قانون اساسی و نظام‌سازی به صورت کلان مطرح بوده ولی ادامه‌دار است. تأکید می‌کنم بحث دشمن را جدا بگذاریم، ما خلأهای خود را باید ببینیم و روی آن کار کنیم.

۱۴۰۱ دی ۱۷, شنبه

-

 بر پایه گزارش مرکز رسانه قوه قضاییه جمهوری اسلامی محمدمهدی کرمی و محمدحسینی، دو تن از معترضان جوان بازداشت شده در چهلم حدیث نجفی در کرج، صبح روز شنبه ۱۷ دی‌(۶ ژانویه) اعدام شدند.


محمد حسین آقاسی، وکیل مدافع پرونده‌های متهمین سیاسی (امنیتی) در توییتر به نقل از پدر محمدمهدی کرمی خبر داد صبح روز شنبه ۱۷ دی حکم اعدام محمد مهدی کرمی را اجرا کرده‌اند.

۱۴۰۱ دی ۱۶, جمعه

طومار ۵۰۰ امضایی برای آزادی لیلا حسین‌زاده؛ ادعای وزیر علوم درباره «مدیریت اعتراضات»

اینترنشنال

بیش از ۵۰۰ دانشجو و استاد با امضای طوماری خواهان آزادی لیلا حسین‌زاده و سایر دانشجویان زندانی شدند. در شرایطی که حسین‌زاده از روز ۲۹ آذر در اعتراض به «فریبکاری پزشکی مسوولان قوه قضاییه» دست به اعتصاب دارو زده،‌ وزیر علوم جمهوری اسلامی مدعی «مدیریت» اعتراضات دانشجویان شد.

بیش از ۴۸۰ تن از دانشجویان و ۲۰ تن از استادان دانشگاه در بیانیه‌ای به بیماری لاعلاج لیلا حسین‌زاده، دانشجو و فعال صنفی اشاره کرده و آن را «حاصل دوران اولین بازداشت» او خواندند.

امضاکنندگان این بیانیه تاکید کردند حسین‌زاده با گذشت دو هفته از اعتصاب دارویی، علاوه بر بیماری حالا باید با «آن‌ها که او را به بند کشیده‌اند» نیز مبارزه کند.

در این بیانیه تاکید شده است قوه قضاییه با عدم پذیرش حکم پزشکی قانونی، انکار علایم بیماری، عدم رسیدگی پزشکی و سرانجام فریبکاری پزشکی و تجویز داروی کورتون بدون اطلاع این زندانی سیاسی، قصد جان او را کرده است.

بر اساس این بیانیه، مسوولان دادگستری شیراز از ابتدا از حکم «عدم تحمل کیفر قطعی و دائمی» برای حسین‌زاده که از سوی پزشکی قانونی صادر شده است اطلاع داشته‌اند اما بیش از چهار ماه است او را با «غرض‌ورزی و برخورد سلیقه‌ای» در زندان نگه داشته‌اند.

امضاکنندگان این بیانیه همچنین تداوم بازداشت لیلا حسین‌زاده و رویه غیرقانونی قوه قضاییه را برای انکار بیماری صعب‌العلاج‌اش، «تلاش عامدانه و غیرمسوولانه آن‌ها برای مرگ خاموش یک دانشجوی آگاه، شریف و دغدغه‌مند» توصیف کردند.

بر اساس گزارش‌ها، لیلا حسین‌زاده، دانشجوی انسان‌شناسی دانشگاه تهران که با بیماری زمینه‌ای کلون روده اکنون در زندان عادل‌آباد شیراز است، در خطر بروز عوارض بیماری مانند ناراحتی‌های چشمی، التهاب و زخم‌های پوستی قرار دارد.

علاوه بر لیلا حسین زاده، شوراهای صنفی با هشدار درباره وضعیت زندانیان، از بیماری زمینه‌ای برخی دیگر از دانشجویان زندانی هم خبر داده‌اند که به دلیل عدم دسترسی به خدمات تخصصی درمانی در زندان، در وضعیت بحرانی و حتی خطر جانی به سر می‌برند.

با وجود این برخوردها اما محمدعلی زلفی گل، وزیر علوم، تحقیقات و فن‌آوری جمهوری اسلامی خطاب به روسای دانشگاه‌ها از آنان خواست «تجربه خود در ارتباط با مدیریت اعتراضات اخیر» را مکتوب کنند.

او خطاب به روسای دانشگاه‌ها با تاکید بر این که «در این ترم تحصیلی نشان دادید که می‌توان روی شما حساب کرد» گفت: «در این بازه زمانی، خون از دماغ دانشجویان نیامد و شما توانستید نمره خوبی کسب کنید.»

این ادعای زلفی‌گل در حالی مطرح شده است که ده‌ها ویدیو از برخوردهای خشونت‌آمیز عوامل سرکوب با دانشجویان و آسیب‌دیدن آنان منتشر شده و برخی از کشته‌شدگان خیزش انقلابی علیه جمهوری اسلامی نیز از میان دانشجویان بوده‌اند.

بازداشت صدها دانشجوی معترض خیزش انقلابی هم در شرایطی ادامه دارد که دانشجویان زندانی از دسترسی به خدمات تخصصی درمانی منع شده و برخی از آنان در وضعیتی بحرانی هستند.

برخی نهادهای حقوق بشری از جمله هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، در آخرین آمارهای خود، از بازداشت ۶۸۷ دانشجو در جریان اعتراضات ۱۴۴دانشگاه ایران خبر داده‌اند که برای شمار زیادی از آنان قرار وثیقه تعیین نشده و همچنان در زندان هستند.

شیلان رشیدزاده توسط نیرو‌های حکومتی در سقز ربوده شد

هه نگاو

شیلان رشیدزاده توسط نیرو‌های حکومتی در سقز ربوده شد

نیرو‌های اداره اطلاعات در شهرستان سقز، یک دانشجوی اهل این شهر به نام شیلان رشیدزاده را ربوده و به مکان نامعلومی منتقل کردند.

بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، روز سه‌شنبه ١٣ دی ماه ١۴٠١ (٣ ژانویه ٢٠٢٣) شیلان رشیدزاده، دانشجوی رشته حسابداری دانشگاه پیام نور سقز توسط نیرو‌های اداره اطلاعات ربوده شد.

به گفته منابع هه‌نگاو در سقز، این شهروند در یکی از خیابان‌های نزدیک منزل خانواده خود مورد ربایش نیرو‌های حکومتی قرار گرفته است.

شیلان رشیدزاده، از اعضای انجمن فرهنگی “هیوای زانست” سقز است. این انجمن فعالیت خود را از مهر ماه ١٣٩۶ آغاز کرده است.

تایید حکم اعدام ۷ متهم به تجاوز در دیوان عالی کشور

هرانا

خبرگزاری هرانا – حکم ۷ زندانی که پیشتر از بابت اتهام تجاوز به اعدام محکوم شده بودند، توسط دیوان عالی کشور تایید شد. همچنین رییس کل دادگستری خوزستان از بخشایش ۷۴ زندانی محکوم به اعدام در این استان طی ۹ ماه ابتدایی سال جاری خبر داد.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از رکنا، حکم اعدام ۷ تبعه خارجی توسط دیوان عالی کشور تایید شد.

بر اساس این گزارش، این زندانیان متهم هستند که در سال ۹۸ یک زن جوان را به بهانه معامله املاک به خانه ویلایی کشانده و وی را مورد تجاوز قرار دادند.

هشتمین متهم این پرونده هنوز دستگیر نشده و دادگاه به صورت غیابی او و ۶ عضو دیگر این پرونده را به اعدام محکوم کرد و یکی از افرادی که در این آزار و اذیت نقشی نداشته و تنها وسایل زن جوان را سرقت کرده است، به حبس محکوم شد.

در این گزارش آمده است، با تایید حکم این زندانیان توسط دیوان عالی کشور، این پرونده برای اجرا به دادسرا ارجاع داده شده است.

این زندانیان پیشتر توسط شعبه ۷ دادگاه کیفری یک استان تهران محاکمه شده بودند.

رهایی ۷۴ زندانی از اعدام در خوزستان
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از تابناک، رییس کل دادگستری خوزستان از بخشودگی ۷۴ زندانی محکوم به اعدام در این استان طی ۹ ماه ابتدایی سال جاری خبر داد.

علی دهقانی با اشاره به اینکه جلب رضایت اولیای دم با تلاش ریش سفیدان، بزرگان طوایف، افراد با نفوذ و مجموعه قضایی خوزستان صورت گرفت، در ادامه افزود: “محکومان به اعدام، سال‌ها دوران محکومیت خود را در زندان سپری کرده بودند که در نهایت منجر به جلب رضایت اولیای دم شده و از مجازات اعدام رهایی یافتند”.

رهایی خواهران شیرازی از چنگ آدم‌ربایان در قزوین

ایسنا

 

ایسنا/قزوین رئیس پلیس آگاهی فرماندهی انتظامی استان قزوین از دستگیری عاملان ربودن ۲ دختر شیرازی در قزوین خبر داد.

سرهنگ امیرحسام عزیزی اظهار کرد: در پی وصول نیابت قضایی مبنی بر ربودن ۲ خواهر ۱۳ و ۱۸ ساله شیرازی به پلیس آگاهی استان قزوین، بلافاصله دستورات ویژه برای پیگیری موضوع صادر شد.

بنا بر اعلام روابط عمومی نیروی انتظامی استان قزوین، وی افزود: کارآگاهان اداره مبارزه با جرایم جنایی پلیس آگاهی به‌طور ویژه وارد عمل شده و با بررسی‌های پلیسی مشخص شد این دو خواهر طعمه آدم‌ربایی جوانی ۱۸ ساله شده‌اند.

عزیزی خاطرنشان کرد: کارآگاهان پلیس آگاهی استان قزوین در بررسی‌های پرونده دریافتند عامل اصلی آدم‌ربایی پس از ارتباط با خواهر بزرگتر در شبکه‌های اجتماعی به شیراز رفته و با اغفال این دختر وارد منزل آنان شده و سپس با بیهوش کردن پدر و مادر دختر و سرقت مقادیری طلا، گوشی و لپ‌تاپ به ارزش بیش از سه میلیارد و ۵۰۰ میلیون ریال، دو دختر خانواده را به گروگان گرفته و متواری می‌شود.

وی با بیان اینکه کارآگاهان پلیس آگاهی دریافتند آدم‌ربا پس از سرقت، اموال مسروقه را در اصفهان به فروش رسانده و با همکاری دو نفر دیگر اقدام به اجاره یک باب منزل مسکونی در شهرستان البرز استان قزوین کرده و گروگان‌ها را به آن مکان منتقل کرده‌اند، تصریح کرد: با اقدامات اطلاعاتی و ردزنی‌های گسترده محل اختفای آدم‌ربایان در شهر الوند شناسایی شد.

رئیس پلیس آگاهی فرماندهی انتظامی استان قزوین با اشاره به این مطلب که کارآگاهان پلیس آگاهی استان قزوین سه متهم اصلی پرونده را طی یک اقدام پلیسی در مخفیگاه‌شان دستگیر کرده و دو دختر به آغوش خانواده بازگشتند، گفت: متهمان با تشکیل پرونده تحویل مراجع قضایی شدند.

۱۴۰۱ دی ۱۵, پنجشنبه

-

 وزیر خارجه فرانسه: جمهوری اسلامی قبل از انتقاد از ما به آنچه داخل ایران می‌گذرد نگاه کند...


کاترین کولونا، وزیر خارجه فرانسه در واکنش به احضار سفیر کشورس به وزارت خارجه ایران 
به دلیل انتشار کاریکاتور خامنه‌ای در نشریه شارلی‌ابدو گفت که در فرانسه برخلاف جمهوری 
اسلامی آزادی مطبوعات وجود دارد و افزود قبل از انتقاد از فرانسه باید به آنچه در داخل ایران
 می‌گذرد، نگاه کنید.

-

 ارمغان ذبیحی مقدم  و همسرش، آرش زمانی در روزهای ابتدایی اعتراضات سراسری در منزل مسکونی‌شان در تهران دستگیر شدند. این زوج بهایی با گذشت بیش از صد روز، یکی از طولانی ترین دوره‌های بازداشت را پشت سر گذاشته‌اند.  آنان در دوم مهر ماه ۱۴۰۱ با حمله شبانه ماموران امنیتی به منزل مسکونی‌شان در تهران دستگیر و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شدند.

ارمغان ذبیحی در روز سه شنبه ۲۹ آذر به شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران منتقل شد. خانواده‌ی ارمغان با توجه به صدور کیفرخواست، ۹۰ روز بازداشت و مشکلات جسمی دخترشان که در دوران بازداشت تشدید شده است از قاضی پرونده درخواست می‌کنند تا قرار بازداشت را به وثیقه برای درمان تبدیل کند که مورد موافقت قاضی قرار نمی‌گیرد. وی اظهار می‌دارد که تخفیفات قانونی شامل حال بهاییان نمی‌شود. یکی از اتهامات این جوان ۲۸ ساله بهایی، «عضویت در جامعه بهایی» ذکر شده است این اتهام در حالی به وی نسبت داده شده که مسئولان جمهوری اسلامی در ۴۳ سال گذشته همواره در سخنان‌شان تاکید کرده‌اند که هیچ فردی در ایران به اتهام بهایی بودن دستگیر و محاکمه نشده است.ارمغان ذبیحی در تاریخ ششم دی ماه از بند ۲۰۹ زندان اوین به زندان قرچک ورامین منتقل شد.

در حال حاضر، این زندانی عقیدتی پس از سه ماه ونیم بازداشت، بلاتکلیف و تحت فشارهای جسمانی و روانی شدید قرار دارد. او پس از ۹۵ روز خوابیدن روی زمین سرد بازداشتگاه اوین و داشتن عارضه دیسک و انحراف مهره کمر با مشکل کمر درد شدید مواجه شده که این مشکل شرایط زندان را برایش بسیار سخت کرده است. تا کنون با درخواست معاینه توسط پزشک متخصص هم موافقت نشده است.هم‌چنین علی‌رغم درخواست‌های مکرر ارمغان و همسرش برای ملاقات با یک‌دیگر، این زوج جوان بیش از صد روز است از شنیدن صدا و دیدار هم‌دیگر محروم هستند.سیروس ذبیحی، پدر ارمغان هم در دوم مهر ماه در شهر مشهد بازداشت شد. بی‌خبری از وضعیت پدر، فشار روانی مضاعف بر ارمغان ذبیحی بود. سیروس ذبیحی پس از ۷۳ روز از زندان وکیل آباد آزاد شد.


-

 محمود احمدی‌نژاد در نهایت به رهبران جمهوری اسلامی هشدار داد که «اکثر مردم از شرایط مدیریت کشور ناراضی‌اند» و باید تن به تغییر و اصلاحات داد و «ممکن است که فردا فرصت جبران نداشته باشید».

محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهور سابق ایران، قریب به سه ماه و نیم پس از اعتراضات سراسری در کشور به آن واکنش نشان داد و از رهبران جمهوری اسلامی خواست که برای راضی کردن معترضان دست به اصلاحات بزنند.آقای احمدی‌نژاد که از پایان دوره ریاست جمهوری خود در سال ۱۳۹۲ تاکنون عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام است روز چهارشنبه با انتشار پیامی ویدیویی خواستار توقف سرکوب‌ها شد.وی اظهار داشت: «امیدوارم [مسئولان کشور] حرف مردم را بشنوند و زود اقدام کنند و همان‌قدر که اهتمام می‌کنند برای سرکوب مردم، همان را برای رفع مشکلات هزینه کنند.»محمود احمدی‌نژاد که در رخدادهای پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ و اعتراضاتی که با سرکوب گسترده مواجه شد از حمایت علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، برخوردار بود، طی سال‌های اخیر رویه‌ای انتقادی نسبت به مدیریت کشور در پیش گرفته است.

Radio Farda  رادیو فردا


-

 تهدید امیرعبداللهیان علیه شارلی ابدو به دلیل کاریکاتورهای علی خامنه‌ای: بی‌پاسخ نخواهد بود...



حمایت لیلی گلستان از اعتراض‌ها به حجاب اجباری

BBC

 

لیلی گلستان، مترجم و صاحب نگار‌خانه «گلستان» با انتشار تصویری بدون روسری در شبکه‌های اجتماعی، از اعتراض‌ها به حجاب اجباری حمایت کرد.در سه ماه اخیر بسیاری از زنان مطرح فرهنگ و هنر ایران در اقدامی مشابه، از این اعتراض‌ها حمایت کرده‌اند.

آیدا عمیدی به قید وثیقه آزاد شد

BBC

 

آیدا عمیدی، عضو هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران به قید وثیقه آزاد شده است.او روز ۱۴ آذرماه با حمله مأموران به خانه‌اش بازداشت شده بود و امنیتی و شکستن در و پیکر منزلش بازداشت شده بود پس از سی روز به طور موقت آزاد شد.

۱۴۰۱ دی ۱۴, چهارشنبه

اعتصاب غذای سمیه معصومی در زندان کچویی کرج

شبکه جهانی کلمه

شبکه جهانی کلمه / سمیه معصومی ۳۸ ساله، دبیر زبان انگلیسی و مادر کودکی ۹ ساله اهل کرج، ۱۲ آبان طبق عادت همیشگی هر هفته به بهشت سکینه سر خاک برادر، پدر و مادرش می‌رفت که هر کدام ۶ ماه، یکسال و دو سال پیش فوت کرده‌اند و بی‌هیج دلیلی فقط بخاطر حضور در محل چهلم “حدیث نجفی” بازداشت و اکنون در زندان کچویی کرج در بند است.

در کیفر خواست سمیه معصومی اقدام علیه امنیت ملی و سنگ پراکنی درج شده در صورتی که جز رفتن سر مزار عزیزانش هیچ عملی از او سر نزده است. تا کنون ۳ بار دادگاهش را با تاخیر انداخته و به هیج وجه با درخواست قرار وثیقه و داشتن وکیل موافقت نمی کنند، قاضی پرونده خانم معصومی، “آصف حسینی” است.

سمیه معصومی دوشنبه ۱۲ دی از طریق تماس تلفنی اطلاع داده که داخل زندان مورد آزار اذیت قرار گرفته است و تصمیم به اعتصاب غذا کرده و از فعالان حقوق بشر و فعالان مدنی درخواست کمک کرده است.

سخنگوی قوه قضائیه: برای تجاوز و آزار جنسی زنان زندانی مدرک ندادند

VOAPNN

زندان قرچک استان تهران، یکی از زندان‌هایی که در اعتراضات اخیر تعدادی از زنان بازداشتی به آن منتقل شدند.

سخنگوی قوه قضائیه جمهوری اسلامی در واکنش به موارد مطرح شده مبنی بر آزار و تجاوز جنسی به زنان زندانی گفت که «تاکنون هیچگونه سند و مدرکی در این رابطه ارائه نشده است.»

مسعود ستایشی این موارد را «ادعای دروغین» دانست و مدعی شد: «طرح تجاوز جنسی در زندان‌های ایران از سوی رسانه‌های معاند خارجی صورت گرفته و برخی افراد صاحب تریبون در داخل نیز به آن پرداخته‌اند.»

پیشتر در روز سوم دی‌ماه نرگس محمدی، فعال حقوق بشر سیاسی در نامه‌ای از زندان «تعرض جنسی به زنان معترض را ابزاری برای سرکوب معترضان دانست.»

او در این نامه که از زندان نوشته شده بود گفت: «در روزهای اخیر تعدادی از بازداشت شدگان وقایع اخیر از محل دستگیریشان در خیابان‌ها و از سلول‌های انفرادی بندهای امنیتی اوین و برخی بازداشتگاه‌های نامعلوم و از زندان قرچک ورامین به بند عمومی زندان اوین منتقل شده‌اند که روایت‌های تکان دهنده‌ای‌ از شیوه تعرض به زنان دارند.»

پس از انتشار این نامه و گزارش‌های دیگر رسانه‌های خارجی در مورد «تعرض جنسی» به زنان در بازداشتگاه‌های جمهوری اسلامی، یک مقام دولتی ایران روز دوشنبه پنجم دی‌ماه گفت با «تک‌تک زندانیان زن» گفت‌وگو کرده و گزارش‌های مربوط به تجاوز به آنها «ابدا صحت ندارد.»

انسیه خزعلی، معاون ریاست جمهوری اسلامی در امور زنان، مدعی شد «به همراه هیئتی بازدید کاملی از زندان» داشته است. او همچنین «رسانه‌های معاند» را منشا انتشار خبرهای مربوط به آزار و اذیت جنسی زنان در بازداشتگاه‌ها معرفی کرد.

روابط عمومی سازمان زندان‌های جمهوری اسلامی نیز با انتشار اعلامیه‌ای خبرهای مربوط به تجاوز به زندانیان زن را «شایعات» خواند و با ذکر این ادعا که تمام اقدامات در زندان‌های زنان توسط مسئولان زن انجام می‌شود، افزود «رعایت کرامت همه‌جانبه و حقوق آنها» همواره مورد توجه مسئولان سازمان زندان‌ها بوده است.

-

 توضیح دولت آلمان درباره جاسوسی جمهوری اسلامی علیه اپوزیسیون...

58 دقیقه پیش

دولت آلمان اعلام کرد که سرویس‌های اطلاعاتی جمهوری اسلامی علیه اپوزیسیون ایران در آلمان جاسوسی می‌کنند. از سال ۲۰۱۸ تا کنون در ۹ مورد علیه ۲۴ مامور مظنون ایرانی در آلمان تحقیقات آغاز شده است.

دولت آلمان در پاسخ به پرسش‌های کلارا بونگر، نماینده عضو حزب چپ در پادلمان آلمان (بوندستاگ) در مورد فعالیت‌های جاسوسی ایران توضیح داده است که اپوزیسیون ایرانی در کانون توجه نهادهای امنیتی ایران قرار دارد.دولت آلمان به دلیل به خطر نیفتادن روند تحقیقات، جزئیات بیشتری ارائه نکرده اما به این موضوع اشاره کرده است که در میان جاسوسان حکومت ایران هیچ دیپلماتی وجود ندارد.

روزنامه آلمانی "تاتس" که نسخه‌ای از توضیحات دولت آلمان را در اختیار دارد نوشت، رژیم ایران به دلیل ادامه اعتراضات که بیش از ۱۰۰ روز تداوم داشته نگران از دست دادن قدرت خود است و گروه‌های اپوزیسیون ایرانی در آلمان را یک خطر جدی می‌داند.

دولت آلمان تهدیدات جاسوسی جمهوری اسلامی را "جدی می‌گیرد"

دولت آلمان در پاسخ خود تاکید کرده است که تهدیدات جاسوسی جمهوری اسلامی علیه اپوزیسیون را جدی می‌گیرد.کلارا بونگر، نماینده حزب چپ که این سئوالات را طرح کرده ضمن انتقاد از رویکرد دولت آلمان می‌گوید، به نظر می‌رسد دولت هیچ مکانیسم مناسبی برای محافظت از اپوزیسیون ایران در آلمان در برابر حملات نیروهای رژیم برنامه‌ریزی نکرده است.این نماینده بوندستاگ خواستار برخورد شدیدتر دولت با نمایندگان جمهوری اسلامی شده و گفته است، افرادی که مسئول قتل، شکنجه و آزار معترضان در ایران هستند، در اتحادیه اروپا و آلمان به اندازه کافی به پاسخگویی کشانده نمی‌شوند.

DW-دویچه واله آلمان


۱۴۰۱ دی ۱۳, سه‌شنبه

وضعیت نگران کننده لیلا حسین‌زاده در سیزدهمین روز اعتصاب دارو!

کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی

از آغاز اعتصاب داروی لیلا حسین‌زاده عوارض گوارشی بیماری او همچون خونریزی و درد در ناحیه شکم تشدید شده است و اختلال دید و درد شدید چشم‌ها، کبودی‌های دست و عارضه‌های پوستی در قسمت پا از دیگر عوارض مصرف نکردن داروها و عدم رسیدگی پزشکی است که هر روز رو به وخامت می‌رود.

۱۳۵ روز از بازداشت لیلا حسین‌زاده دانشجوی کارشناسی ارشد رشته‌ی انسان‌شناسی دانشگاه تهران می‌گذرد.لیلا حسین‌زاده در تاریخ ۲۹ مردادماه در مقابل منزلش در تهران همراه با ضرب و شتم دستگیر شد. در بازپرسی دادسرای تهران حکم یک ساعت الی هفت روز جهت انجام تحقیقات را به او نشان دادند و پس از ۲۴ ساعت به اداره‌ی اطلاعات شیراز موسوم به پلاک ۱۰۰ منتقل شد.

پس از یک هفته روند تحقیقات و بازجویی‌های وی که در بازداشتگاه سروش شیراز انجام شد، به اتمام رسیده و به بند زنان زندان عادل‌آباد شیراز منتقل شد و از آن تاریخ در بازداشت موقت به‌سر می‌برد. بلاتکلیفی او در بند زنان زندان عادل‌آباد شیراز در حالی است که پزشکی قانونی پیش از این برای وی دو بار حکم عدم تحمل حبس قطعی به‌دلیل ابتلا به بیماری خودایمنی کرون صادر کرده است.

در طی بیش از ۴ ماهی که از بازداشت وی می‌گذرد بیماری‌أش رو به وخامت گذاشته و علایم جدیدی همچون ورم و کبودی دست و پا، عارضه‌های پوستی و تاری دید بروز کرده است. باوجود درخواست این دانشجوی زندانی جهت اعزام به چشم‌پزشک، مسئولین زندان تا مدت‌ها از اعزامش ممانعت کرده بودند. پس از حاد شدن علایم موسوم به یووئیت چشمی که خطر از دست دادن بینایی را دارد، بالاخره پس از گذشت یک ماه و نیم از درخواست اعزام، به بیمارستان منتقل شد و تحت معاینه‌ی سه پزشک (گوارش، پوست و چشم‌پزشک) قرار گرفت.

بنابه گفته‌ی برادر لیلا حسین‌زاده این معاینات چنان شتابزده بوده که چشم‌پزشک از معاینه‌ی کامل او به بهانه‌ی نبودن وقت کافی سرباز زده و دکتر پوست تشخیصی داده که ربطی به عوارض شایع بیماری خودایمنی وی ندارد. وی پس از انجام این معاینات به زندان بازگردانده شد. قرار بود یک هفته پس از مصرف داروهای تجویزشده توسط متخصص پوست بار دیگر برای انجام آزمایش‌های تخصصی مربوط به بیماری کرون به بیمارستان اعزام شود. در طی این مدت مشخص شد که یکی از قرص‌های تجویزشده حاوی کورتون دوز بالا است. این درحالی است که داروی کورتون عوارض بیماری خودایمنی را پوشانده و نتیجه‌ی آزمایشات را متأثر می‌کند. لیلا حسین‌زاده در واکنش به این فریبکاری پزشکی، از تاریخ ۲۹ آذرماه دست به اعتصاب دارو زده و اعلام کرد در پروسه‌ی درمان زیرنظر سازمان زندان‌ها شرکت نخواهد کرد.

طبق اعلام نظر کمیسیون پزشکی قانونی که در تاریخ ۱۸ خرداد به شعبه‌ی یک اجرای احکام دادسرای تهران ارسال شده است، لیلا حسین‌زاده باید حداقل ۳ ماه در خارج از زندان زیر نظر پزشک متخصص تحت درمان قرار گیرد. باوجود ارسال نامه از سوی دادسرای تهران به بازپرسی شیراز در تاریخ ۱۸ مهر که مبتنی بر نظر کمیسیون پزشکی قانونی است، همچنان قرار بازداشت موقت او فک نشده است.

از آغاز اعتصاب داروی لیلا حسین‌زاده عوارض گوارشی بیماری‌ او همچون خونریزی و درد شدید در ناحیه‌ی شکم تشدید شده است. همچنین اختلال دید و درد شدید چشم‌ها، کبودی‌های دست و عارضه‌های پوستی در قسمت پا از دیگر عارضه‌های مصرف نکردن داروها و عدم رسیدگی پزشکی است که هر روز رو به وخامت می‌رود.

محرز است که محرومیت از رسیدگی پزشکی عوارض برگشت‌ناپذیری برای بیماری‌های خودایمنی دارد. جان لیلا حسین‌زاده در معرض خطر جدی است و هر چه زودتر باید آزاد شود.

ورزشکاران ملی‌پوشی که به ایران بازنگشتند

BBC

 

حضور سارا خادم الشریعه، استاد بزرگ شطرنج ایران،‌ بدون حجاب اجباری در مسابقات جهانی شطرنج در قزاقستانواکنش‌های زیادی به همراه داشت.

پیشتر،‌ رئیس فدراسیون شطرنج ایران با انتقاد حضور بدون روسری سارا خادم الشریعه گفته بود: «خادم‌الشریعه از طریق فدراسیون در این رقابت‌ها حضور نداشته و به صورت آزاد رفته و این اقدام را انجام داده است. انتظار نداشتیم که این شطرنج‌باز این اقدام را انجام دهد، چون در مسابقات قبل با رعایت موازین شرکت کرده بود.»

روزنامه ال‌پائیس چاپ مادرید در گزارشی به نقل از دو منبع نزدیک به خانم سارا خادم الشریعه تایید کرد که او پس از پایان بازی‌های قزاقستان «به ایران باز نمی گردد» و به همراه همسر و فرزندش،‌ احتمالا «در اسپانیا زندگی خواهد کرد.»

ال‌پائیس نوشت که «ایران مثال بسیار خوبی است از اینکه چطور افراطگرایی سیاسی و مذهبی می‌تواند موفقیت‌های ورزشی را نابود کند.»

اما سارا خادم الشریعه، تنها شطرنج باز ایرانی نیست که از ایران و تیم ملی ایران خداحافظی کرده و به دیگر کشورها پناهنده شده‌اند و گاهی هم زیر پرچم کشور دیگری به رقابت پرداختند‌.

آتوسا پورکاشیان،‌ دیگر استاد بزرگ شطرنج ایران هم که به آمریکا مهاجرت کرده، زیر پرچم این کشوردر این مسابقات حضور دارد.

در مسابقات سال ۲۰۱۹، فدراسیون شطرنج ایران از ترس رویارویی با حریفان اسرائیلی تیم مردان را به مسکو اعزام نکرد.

علیرضا فیروزجا، برخلاف نظر فدراسیون در آن مسابقات شرکت کرد و حالا با پرچم فرانسه در مسابقات شرکت می‌کند.

در همان مسابقات میترا حجازی‌پور، عضو تیم ملی ایران در مسابقات جهانی شطرنج سریع و برق‌آسای جهان، بدون حجاب اسلامی به مصاف حریفانش رفت و کمی بعد رئیس فدراسیون شطرنج خبر اخراج او از تیم ملی را اعلام کرد.

غزل حکیمی‌‌فرد، دیگر شطرنج‌باز ملی‌پوش ایرانی، با تغییر تابعیت در سال ۲۰۲۰ اعلام کرد با پرچم سوئیس در مسابقات بین‌المللی شرکت خواهد کرد.

اما به غیر از ورزشکاران، دیگر اعضای جامعه شطرنج هم مجبور به عدم بازگشت به ایران و تغییر تابعیت شده‌اند.

شهره بیات، داور ۳۲ ساله ایرانی در مسابقات قهرمانی جهان زنان در روسیه برای نخستین باز به عنوان داور بین‌المللی حضور داشت.

اما این دستاورد او در حاشیه انتشار گسترده عکس بدون حجابش در شبکه‌های اجتماعی قرار گرفت. خانم بیات به این نتیجه رسید که در صورت بازگشتن به ایران امنیت نخواهد داشت. او به بی‌بی‌سی گفت: “موبایلم را روشن کردم و دیدم عکس من همه جا (در رسانه‌های ایران) است. آن‌ها می‌گفتند من به این دلیل روسری سر نکردم چون می‌خواستم به حجاب اعتراض کنم.»

خانم بیات در ادامه گفتگویش با بی بی سی گفت: « مردم حق دارند لباس خود را انتخاب کنند، این نباید اجباری باشد. من این دلیل که در ایران زندگی می‌کردم تحمل می‌کردم و انتخاب دیگری نداشتم.»

این داور بین‌المللی گفت که فدراسیون شطرنج ایران به او دستور داده در پاسخ به جنجال‌ها «چیزی بنویسد که به معنای عذرخواهی و دفاع از پوشش قانونی ایران باشد»؛ اما حاضر به انجام این کار نشده است.

شهره بیات می‌گوید از آنجایی که نمی‌توانست به ایران بازگردد، به این نتیجه رسید که چیزی برای از دست دادن ندارد و حجابش را به طور کامل برداشت. او در ادامه مصاحبه‌اش می‌گوید: «تصمیم خیلی سختی است. خیلی ناراحتم به این دلیل که خانواده‌ام را از دست خواهم داد.» اما در عین حال اذعان می‌کند که برداشتن حجاب باعث شد که «خودش باشد».

از جودو و کاراته تا قایق‌رانی و وزنه برداری، ورزشکارانی که پناهنده شدند
گزارش‌های مربوط به برنگشتن سارا خادم الشریعه به ایران، بار دیگر بحث پناهندگی و مهاجرت ورزشکاران ایرانی به دلیل محدودیت‌های سیاسی و مذهبی، از حجاب اجباری تا اجبار به بازی نکردن با ورزشکاران اسرائیلی را زنده کرد. ایران اسرائیل را به رسمیت نمی‌شناسد و از آن با عنوان «رژیم صهیونیستی» نام می برد.

تعلیق تیم ملی جودو از سوی فدراسیون جهانی جودو در شهریور سال ۱۳۹۸ یکی از کاری‌ترین ضرباتی بود که ورزش ایران به دلیل امتناع از مقابله با اسرائیلی‌ها خورد.

محرومیت علیرضا کریمی، کشتی گیر ایرانی به دلیل مسابقه ندادن با حرف اسرائیلی در سال ۱۳۹۶ آن قدر جنجالی شد که به دیدار او با آیت‌الله خامنه‌ای رهبر ایران و تایید کارش از یک سو و استعفای رسول خادم، رئیس وقت فدراسیون کشتی ایران از سوی دیگر منجر شد.

پناهندگی ورزشکاران ايرانی از سال ۱۳۶۱ با فرار چهار کشتی گير تيم نيروهای مسلح ایران از مسابقه‌های جهانی ارتش‌ها در در ونزوئلا، آغاز شد و پس از چهل سال هنوز ادامه دارد.

ورزشکارانی که پس از سفر به کشورهای دیگرهمراه با تیم‌های ورزشی ایران، قید بازگشت به ایران و حضور در تیم ملی را بنا به دلیل فشارهای سیاسی و محدویت‌های مذهبی زده‌اند. این در حالیست که پیش از سفر وثیقه‌های سنگینی از ورزشکاران برای تعهد به بازگشت گرفته می‌شود و در صورت عدم بازگشت، آن‌ها و خانواده‌هایشان تحت فشارهای شدید امنیتی و مالی قرار می‌گیرند.

آخرین نمونه آن، الناز رکابی، سنگنورد ایرانی بود که بدون حجاب در مسابقات قهرمانی سنگوردی آسیا شرکت کرد، اما در بازگشت اعلام کرد که این عمل او سهوی بوده است.

یک منبع آگاه به بی بی سی فارسی گفت مصاحبه الناز رکابی در بازگشت به تهران، «اعتراف اجباری» بوده است. این منبع گفت: «قبل از سفر تیم ملی سنگنوردی ایران به کره جنوبی یک چک یک میلیارد تومانی بدون تاریخ و وکالت تام الاختیار به فدراسیون کوهنوردی برای اجرای سند ملک از خانم رکابی گرفته شده است. بر این اساس، خانم رکابی تهدید شده بوده که در صورت عدم همکاری، یک زمین خانوادگی آنها به ارزش حدود ۱۰ میلیارد مصادره می‌شود.»

در اینجا نام تعدادی دیگر ازاین ورزشکاران از رشته‌های مختلف آورده‌ شده که به هنگام حضور در اردوهای تدارکاتی یا هنگام مسابقات، اردوهای تیم ملی ایران را ترک کرده‌اند و پناهندگی گرفته و حتی زیر پرچم کشورهای دیگر، با ورزشکاران ایرانی مبارزه و رقابت کرده‌اند.

سعید ملایی‌‌، جودو: در مسابقات قهرمانی جهان جودو در توکیو ۲۰۱۹ ملایی به نیمه‌نهایی رسید. او در صورت پیروزی در دیدار نهایی باید در فینال با حریف اسرائیلی مسابقه می‌داد و اگر در دیدار رده‌بندی برنده می‌شد، آن گاه باید روی سکو کنار حریف اسرائیلی می‌ایستاد. آقای ملایی اما هر دو مسابقه‌اش را به حریفان بلژیکی و گرجستانی باخت تا هیچ کدام از این اتفاق‌ها رخ ندهد. او در پی این شکست که به گفته او «به دستور مسئولان ایرانی بود» دیگر به ایران بازنگشت.

ملایی که سال ۲۰۱۸ با لباس تیم ملی ایران قهرمان جودوی جهان شده بود، با پرچم مغولستان در المپیک ۲۰۲۰ ژاپن شرکت کرد و در وزن ۸۱ کیلوگرم برای این کشور مدال نقره گرفت. او پس از المپیک توکیو ملیت خود را تغییر داد و اکنون با لباس جمهوری آذربایجان در مسابقات شرکت می‌کند.

مینا علیزاده‌‌، قایقرانی: عضو تیم ملی قایقرانی زنان ایران که برای شرکت در ششمین دوره مسابقات قهرمانی جهانی در رشته دراگون بوت (قایق اژدها) در سال ۲۰۰۹ به جمهوری چک مسافرت کرده بود پس از خاتمه رقابت‌ها، به جای بازگشت به ایران، به کشور آلمان پناهنده شد.

امیراسدالله‌زاده‌‌‌، پاورلیفتینگ: دارنده مدال از چهار دوره مسابقات وزنه‌برداری قدرتی آسیا، که برای شرکت در مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۲۱ به نروژ رفته بود، از این کشور پناهندگی گرفت. آقای اسدالله‌زاده در مصاحبه‌ای گفت تحت فشار بوده که چرا مدال برنز خود در مسابقات قهرمانی لیگ باشگاه‌های جهان را به جای قاسم سلیمانی، به «کادر درمان ایران در مبارزه با کرونا» اهدا کرده است.

محمد رشنونژاد‌‌، جودو: اوهمراه تیم ملی جودوی ایران برای شرکت در مسابقات جهانی ۲۰۱۷به هلند رفته بود، اما همراه این تیم به ایران بازنگشت و پناهنده شد. آقای رشنونژاد، چند سال پیش در مصاحبه‌ای گفت: «تصمیم گرفتم برای گرندپری به اسراییل بروم تا اولین ورزشکار ایرانی باشم که در این کشور مسابقه می‌دهد. می‌خواهم نماینده خوبی برای تمام ورزشکارهای ایرانی و مردم ایران باشم تا به دنیا ثابت کنیم که ورزش از سیاست جداست.»

یکتا جمالی‌، وزنه‌برداری: پدیده وزنه‌برداری زنان ایران که پس از کسب مدال نقره یک ضرب قهرمانی جوانان جهان در سال ۲۰۲۲ در یونان، از هتل محل اقامت تیم در آتن خارج شد و از آلمان درخواست پناهندگی کرد. او حجاب را یکی از مشکلاتش به هنگام ورزش می‌دانست. خانم جمالی می‌گوید: «تنها لباس این ورزش دو بنده است، اما مسئولان انتظار داشتند آن‌ها با دامن و مقنعه و دو تکه لباس گشاد تمرین و مبارزه کنند».

امید احمدی‌صفا،کیک بوکسینگ: او درمسابقات جهانی۲۰۲۱ به همراه تیم ملی کیک‌بوکسینگ ایران در ایتالیا حضور داشت، ولی پس از تغییر رشته برای مبارزه نکردن با حریف اسرائیلی و راهیابی به فینال مسابقات، اردوی تیم را ترک و به آلمان پناهنده شد. او متهم شده بود که با ورزشکار اسرائیلی عکس گرفته است.

مهدی صیاد حق‌شمار، قایقرانی: او که در مسابقات قهرمانی جهان در جمهوری چک در سال ۲۰۰۹ با تیم ملی ایران شرکت کرده بود، پس از پایان مسابقات به ایران بازنگشت و درخواست پناهندگی کرد.

مهدی جعفر‌قلی‌زاده، کاراته: نایب قهرمان کاراته جهان در رقابت‌های جهانی، در مسابقات جهانی در جمهوری چک در سال ۲۰۰۸ ، تیم ملی ایران را ترک کرد و ابتدا به آلمان و سپس به فنلاند رفت و از آنجا درخواست پناهندگی کرد.

پوریا جلالی، تیروکمان: او که برای شرکت در مسابقات بین المللی تیروکمان ۲۰۱۹ به هلند اعزام شده بود، با پایان بازی‌ها از بازگشت به ایران خودداری کرد و از این کشور پناهندگی گرفت.

سامان بلاغی‌، بسکتبال با ویلچر: عضو تیم ملی بسکتبال با ویلچر ایران، پس از پایان مسابقات جهانی در آلمان در تابستان سال ۲۰۱۹ از بازگشت به ایران خودداری کرد و به این کشور پناهنده شد.

محمدحسین ابراهیمی‌، شمشیربازی: او زمانی که تیم ملی ایران برای برگزاری اردوی آمادگی بازی‌های آسیایی گوانگژو در سال ۲۰۱۰به فرانسه سفر کرده بود، اردوی ایران را ترک و از هلند پناهندگی گرفت. آقای ابراهیمی سال از جمله چهار شمشیر باز ایرانی بود که در مسابقات جهانی سال قبل، از مسابقه دادن با حریفان اسرائیلی منع شده بود.

شروین پاکدل‌، قایقرانی: این ورزشکار ۱۷ ساله، با تیم ملی قایقرانی به رقابت‌های جهانی زیر ۲۳ سال ۲۰۱۵ پرتغال اعزام شده بود، اما پس از غیبت از اردوی تیم ایران در لیسبون، از همان کشور درخواست پناهندگی کرد.

امیر غلام‌زادگان، پرورش اندام: او که برای شرکت در مساقات جهانی پرورش اندام ۲۰۲۱ به بارسلون رفته بود پیش از بازگشت تیم به تهران، اردو را ترک و از اسپانیا درخواست پناهندگی کرد.

علیرضا پیری، پرورش اندام: دیگر ورزشکارایرانی که برای شرکت در مساقات جهانی پرورش اندام ۲۰۲۱ به بارسلون رفته بود، اما اردو را ترک و از اسپانیا درخواست پناهندگی کرد.

مرتضی ریگی‌‌، بوکس: عضو تیم بوکس جوانان اعزامی به اسپانیا در ۲۰۲۲، که در زمان مسابقات اردو را ترک و درخواست پناهندگی کرد.

آرین ساعد پناه، بوکس: دیگرعضو دیگر تیم بوکس جوانان اعزامی به مسابقا جهانی اسپانیا در سال ۲۰۲۲، که در شهر آلیکانته، اردوی ایران را ترک و درخواست پناهندگی کرد.

اما یکی از نوادر تاریخ پناهندگی در ورزش ایران؛ پناهندگی حسین ثوری، رئیس فدراسیون بوکس ایران بود. آقای ثوری که همراه با تیم جوانان و به منظور حضور در مسابقات جهانی ۲۰۲۲عازم اسپانیا شده بود با انتشار ویدئویی اعلام کرد که دیگر به ایران باز نخواهد گشت.‌‌‌آقای ثوری در مصاحبه‌ای اختصاصی به «رادیو فردا» گفت که میخواهد «صدای ملت ایران در مبارزه علیه بی عدالتی‌ها باشد.» آقای ثوری که اهل سیستان و بلوچستان است جمهوری اسلامی را به تبعیض قومیتی علیه بلوچ ها متهم کرد و گفت که او هم «خواستار پایان جمهوری اسلامی» است.

زینب جلالیان: «لباس‌های مرا بر روی تنم پاره کردند»

اینترنشنال

زینب جلالیان

«لباس‌های مرا بر روی تنم پاره کردند، چشم‌هایم را بستند، دست و پایم را با زنجیر به تخت آهنی بستند و شکنجه وحشتناک مرا شروع کردند. با کابل به زیر پاهایم شلاق زدند، پاهایم خیلی وحشتناک متورم و کبود شده بودند. این قدر مرا شکنجه کردند که دیگر هیچی را احساس نمی‌کردم، تمام تنم بی‌حس شده بود و دیگر اختیار جسمم را نداشتم.»

این متن یکی از نامه‌های زینب جلالیان، زندانی سیاسی کرد، متولد ۱۳۶۱ است که از آذر سال ۸۶ در زندان به سر می‌برد، او سنگین‌ترین حکم (حبس ابد) را در میان زندانیان سیاسی زن در ایران دارد.

زینب جلالیان متهم به «محاربه» از طریق «اقدام مسلحانه علیه جمهوری اسلامی، عضویت در حزب پژاک، حمل و نگهداری سلاح و تجهیزات نظامی، فعالیت تبلیغی به نفع گروه‌های مخالف نظام» شد، در حالیکه به هنگام بازداشت مسلح نبوده و هیچ نوع تجهیزات نظامی از او کشف نشده است. ابتدا به اعدام محکوم شد؛ حکمی که بعدا با یک درجه تخفیف تبدیل به حبس ابد شد.

این زندانی سیاسی در یکی دیگر از نامه‌هایش از زندان خوی می‌نویسد: «من ۱۱ سال است در زندان‌های جمهوری اسلامی به سر می‌برم و علی‌رغم همه‌ بیماری‌هایم هیچ وقت از این رژیم تقاضا نکرده‌ام مرا به پزشک ببرد. اول از همه چشم‌هایم بیمار شدند، بعد روده‌‌ام، بعد کلیه‌هایم، بعد ریه‌هایم، بعد دهانم برفک زد، بعد فشار خونم و حالا دندان‌هایم خراب شده است و من مجبورم درد زیادی را تحمل کنم. من به عنوان یک زندانی سیاسی از ابتدایی‌ترین حق و حقوق برخوردار نیستم. همیشه با دردهایم کنار آمده‌ام، مثل مادری که کودک ناآرام و بیمارش را با لالاهایی آرام کرده، دردهایم را آرام کرده‌ام.»

دنیز جلالیان، خواهر زینب در گفت و گو با کاوه کرمانشاهی، فعال حقوق بشر می‌گوید: «زینب در ملاقات‌ها و تماس‌های تلفنی‌اش با مادر و پدرم مجبور است در حضور ماموران فارسی صحبت کند. در حالی که زبان مادری او کردی است و اصلا مادرم فارسی نمی‌داند و این یکی از دلایلی است که او طی این ۱۴ سال تنها یک بار زینب را ملاقات کرده است. مادرم می‌گوید این چه ملاقاتی است که ۱۰ بار باید درخواست بدهیم و اگرهم یک بار قبول کنند، اجازه در آغوش گرفتن و صحبت کردن با فرزندم را به من نمی‌دهند.»

پدر زینب جلالیان در گفت و گویی با بی‌بی‌سی می‌گوید: «گفتند آدم سیاسی است برای همین مرخصی نمی‌دهیم، بعد خودشان چند بار گفتند سند آماده کن برای مرخصی. آماده کردیم اما دروغ گفتند و مرخصی ندادند. می‌رویم دادگاه پیگیری، می‌گویند برو به جهنم، چرا آمدی. دختر را از بیست سالگی تا الان، در زندان نگه داشته‌اند و یک روز هم مرخصی ندادند.»

در اسفند سال ۱۳۹۴ اعزام او به بیمارستان را مشروط به گروگان نگه‌داشتن یکی از اعضای جوان خانواده‌اش کردند.

نرگس محمدی، فعال حقوق بشراز دیدارش با او در زندان چنین نوشته است: «چهره‌اش را هنوز به خاطر دارم. چشمانش پرنفود بود، اراده‌ای آهنین داشت، حرف زدنش دقیق و شمرده بود و زندان را به معنای واقعی کلمه هیچ می‌انگاشت. زینب می‌گفت سلول من منفذی به بیرون نداشت و بعد از ماه‌ها، روز و شب از دستم رفت. یکبار تصور کردم شب است، دندانهایم را شستم تا بخوابم. زندانبان در را باز کرد گفت بیا بیرون‌. گفتم می‌خواهم بخوابم. گفت بیا بیرون. از راهرو رد شدم در را باز کردم ، آفتاب وسط آسمان بود.»

این زندانی سیاسی در نامه‌ای به مناسبت هشتم مارس (اسفند ۱۳۹۷) روز جهانی زن، نوشت: «من پشت این دیوارهای بلند زندان به این امید زنده‌ام که روزی با آغوشی پر از گل یاس به سویتان بیایم و سر تعظیم در برابرتان فرود بیاورم و به قلب مهربانتان یک شاخه گل یاس تقدیم نمایم.»

زینب جلالیان پس از انتقال‌های متوالی به زندان‌های خوی و قرچک و کرمانشاه که همراه ضرب و شتم بوده، اکنون در زندان یزد است.

۱۴۰۱ دی ۱۲, دوشنبه

سخنگوی ستاد «امر به معروف»: فقط روسری نیست، مسائل جدی‌تری دارد مطرح می‌شود

VOAPNN

حضور اعتراضی زنان بی‌حجاب در خیابان‌های تهران

سخنگوی ستاد «امر به معروف و نهی از منکر» درباره «تعطیلی مغازه‌ها به دلیل بی‌حجابی مشتریان آنها» گفت «این جریانات پشت پرده دارد» و «مسئله فقط یک روسری نیست»، بلکه «مسائل جدی‌تری دارد مطرح می‌شود.»

به گزارش وب‌سایت جماران در روز یک‌شنبه ۱۱ دی، علی خان‌محمدی سخنگوی ستاد «امر به معروف و نهی از منکر» ابراز نگرانی کرد که مسئله فقط اقدام زنان برای برداشتن حجاب اجباری از سر نیست و مباحث دیگری در میان است، از جمله این که «یک سری افراد بحث همجنسگرایی، نیمه‌برهنگی و هم‌آغوشی در ملأ عام را مطرح می‌کنند.»

این مقام جمهوری اسلامی اضافه کرد: «ما فیلم داریم که طرف به آن جا رفته و مغازه‌دار گفته که من این کار را انجام نمی‌دهم؛ یا مثلا به کسی ارتباط ندارد. این قابل پذیرش نیست.»

او با اشاره به اظهارات دادستان کل کشور درباره «جرم» بودن برداشتن حجاب، ادعا کرد که «یک قشری دارد مشکل ایجاد می‌کند.»

-

 پرونده‌های حکومت علیه ۴۴ معترضی که در خطر اعدام هستند...

چهار دهه بعد از انقلاب بهمن ۵۷ و استقرار حکومت جمهوری اسلامی در ایران، اعدام مخالفان، منتقدان و معترضان با اتهاماتی چون محاربه و افساد فی‌الارض، به یک رویه عادی تبدیل شده است. اعدام‌هایی که روند قضایی‌شان بر پایه قوانین خود جمهوری اسلامی هم ناتمام مانده و علیه متهمان و زندانیان نقض شده است.بررسی‌های رادیو فردا نشان می‌دهد که تنها در سه ماه گذشته، اعتراضات به جان باختن مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد، بیش از ۱۸ پرونده محاربه و فساد فی‌الارض علیه معترضان تشکیل شده که در این پرونده‌ها بیش از ۴۴ معترض، به محاربه، فساد فی‌الارض و مقابله با حکومت متهم یا به اعدام محکوم شده‌اند.بولتن خبرگزاری حکومتی فارس که در جریان هک این خبرگزاری نزدیک به سپاه، از سوی گروه هکری بلک‌ریوارد منتشر شد اما می‌گوید که قوه قضائیه برای ۸۰ متهم بازداشت شده در جریان اعتراضات سراسری، کیفرخواست محاربه صادر کرده است.براساس بررسی‌های رادیو فردا، تاکنون حداقل ۱۴ معترض از سوی ۶ شعبه دادگاه انقلاب در تهران، کرج، مشهد و زاهدان به اعدام محکوم شده‌اند. حکم اعدام دو تن از آنها اجرا شده و حکم اعدام یک نفر هم در مرحله اعاده دادرسی نقض شده است.شعبه اول دادگاه انقلاب استان البرز، قاضی سیدموسی آصف‌الحسینی، حکم اعدام ۵ معترض را صادر کرده است. شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران، قاضی صلواتی برای ۴ معترض حکم اعدام صادر کرده و شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران قاضی عموزاد، شعبه ۲۹ دادگاه انقلاب تهران قاضی مظلوم ، شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران قاضی افشاری، شعبه ۴ دادگاه انقلاب مشهد قاضی سیدهادی منصوری و دادگاه شهید نوری زاهدان هر کدام برای یک معترض حکم اعدام صادر کرده‌اند.آنچه در همه این پرونده‌ها مشترک است عدم دسترسی به وکیل اختیاری در جریان دادرسی و محاکمه، صدور کیفرخواست بر مبنای اعترافات اجباری و عدم رعایت آئین دادرسی قضایی حتی براساس قوانین خود جمهوری اسلامی است.

معترضانی که اعدام شدند

محسن شکاری و مجیدرضا رهنورد، دو تن از بازداشت شدگان در جریان اعتراضات اخیر بودند که خانواده‌هایشان، برخلاف تشریفات آیین دادرسی، هیچ اطلاعی از زمان اعدام نداشتند و مراحل دادرسی در خصوص پرونده آنها از جمله تقاضای اعاده دادرسی و اعمال ماده ۴۷۷ در پرونده، به پایان نرسیده بود.محسن شکاری ۲۳ ساله، تنها ۷۵ روز از زمان بازداشت در حالی اعدام شد که در جریان دادرسی و محاکمه در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران توسط قاضی صلواتی، به وکیل اختیاری دسترسی نداشت. از دادگاه او یک گزارش رسمی توسط خبرگزاری میزان، وابسته به قوه قضائیه و ویدئویی تقطیع‌شده به همراه دو ویدئو از اعترافات اجباری او در حالی منتشر شد که در یکی از این ویدئوها، گونه راست او زخمی بود.پرونده محسن شکاری در قوه قضائیه با عنوان «پرونده اغتشاشگر خیابان ستارخان» در حالی با اعدام او در ۱۷ آذر ماه، بسته شد که به ادعای خبرگزاری قوه قضاییه، آقای شکاری در روز سوم مهرماه به اتهام «کشیدن سلاح [قمه] به قصد جان و ایجاد رعب و وحشت و سلب آزادی و امنیت مردم و همچنین جرح عمدی با سلاح سرد به مامور بسیج حین انجام وظیفه و مسدود کردن خیابان ستارخان تهران و اخلال در نظم و امنیت جامعه» به اعدام محکوم شده بود.مجیدرضا رهنورد ۲۳ ساله هم در پرونده «قتل دانیال رضازاده و حسین زینال‌زاده» در مشهد در شرایطی مشابه محسن شکاری، اعدام شد. او ۲۱ آذر ماه، تنها ۲۳ روز پس از بازداشت و ۱۳ روز پس از صدور حکم از سوی شعبه ۴ دادگاه انقلاب مشهد قاضی سیدهادی منصوری، اعدام شد. از دادگاه آقای رهنورد هم تنها ویدئویی تقطیع شده علیه او منتشر شده است.قوه قضائیه جمهوری اسلامی، بازداشت، محاکمه و مجازات در ظرف چند روز را نشانه اقتدار خود، عنوان می‌کند.


مسمومیت مشکوک دانش آموزان ایران؛ «بمبک بدبوی» وزارت اطلاعات

IRANWIRE پنج ماه پس از شروع مسمومیت‌های مشکوک دانش‌آموزان خصوصا دختران در ایران، وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی طی بیانیه‌ای در مورد مسمومیت‌ها...