سلام فرمانده ... نوزادن رها شده...
یک منبع مطلع با بیان اینکه مراحل بازجویی این چهار شهروند بهائی کماکان ادامه دارد، به هرانا گفت: «مهوش ثابت از زمان دستگیری تاکنون، علیرغم پیگیری ها و مراجعات متعدد همسر وی به دادسرای اوین، از برقراری تماس تلفنی با خانواده خود محروم بوده؛ امری که موجب افزایش نگرانی نزدیکانش در خصوص وضعیت وی شده است. همچنین عفیف نعیمی علیرغم تاکید پیشین پزشکی قانونی مبنی بر ناتوانی وی در تحمل حبس، هم اکنون در یکی از بازداشتگاه های امنیتی در کرج نگهداری می شود؛ او بیش از سه هفته است که تماسی با خانواده خود برقرار نکرده است. به علاوه سامان استوار دیگر شهروند بهائی، در سلول انفرادی یکی از بازداشتگاه های امنیتی در کرج تحت بازجویی بسر می برد.» وی ادامه داد: «همچنین شفیق اسلامی، نعمت الله شادپور و نیما شادپور شهروندان بهائی ساکن یزد که در تاریخ ۲۸ تیرماه امسال توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بودند، طی روزهای اخیر با تودیع قرار وثیقه آزاد شدند. آزادی آقایان شادپور با تودیع قرار وثیقه ۱ میلیارد و سیصد میلیون تومانی برای هر کدام صورت گرفته است.» پیشتر یک منبع مطلع نزدیک به خانواده اعضای سابق “یاران ایران” به هرانا گفته بود: «مهوش ثابت (شهریاری) و فریبا کمال آبادی پس از بازداشت در تهران به بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شدند. همچنین پرونده عفیف نعیمی در شعبه ۷ بازپرسی کرج در حال رسیدگی است.»
روز یکشنبه ۹ مردادماه امسال، ۷ شهروند بهائی، توسط نیروهای امنیتی در شهرهای مختلف کشور بازداشت شدند. همچنین منازل دستکم ۳۷ شهروند بهائی دیگر مورد تفتیش نیروهای امنیتی قرار گرفت. یکی از شهروندان بهائی بازداشتی پس از ساعاتی آزاد شد. بعد از این اقدامات، همزمان با انتشار اطلاعیه وزارت اطلاعات، صدا و سیمای جمهوری اسلامی با انتشار ویدیویی شهروندان بهائی بازداشت شده را به جاسوسی، نفوذ در مهدکودک‌ها و ترویج بی حجابی در کشور متهم کرد. به گفته سیمین فهندژ، سخنگوی جامعه جهانی بهائی در سازمان ملل “گزارشات منتشر شده توسط جمهوری اسلامی در رسانه ها، مجددا ثابت کرد که شهروندان بهائی در ایران صرفاً به دلیل اعتقادات دینی خود تحت آزار و اذیت سیستماتیک قرار می گیرند.”مهوش ثابت (شهریاری)، فریبا کمال آبادی و همچنین عفیف نعیمی که از بیماری قلبی رنج می‌برد، شهروندان بهائی و سه عضو سابق مدیران جامعه بهائی ایران موسوم به “یاران ایران” هستند.شهروندان بهائی در ایران از آزادی‌های مرتبط به باورهای دینی محروم هستند، این محرومیت سیستماتیک در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.
