📌 یکی از نمایندگان مجلس با تخصص دکترای الهیات در همایش «ایران جوان» که در یکم خرداد در جامعه الزهرا برگزار شده بود، راهکار ازدواج دختران بالای سی سال را ایدههایی مانند ازدواج بینالمللی و ازدواج همسالان دانسته و بعدتر در مصاحبه با ایسنا (۲۸ خرداد) نظرات خود را تکرار کرد که: « این قشر از دختران مجرد با توجه به کمبود پسر مجرد در کشور، با مسلمانان و شیعیان علاقهمند به ایران ازدواج کنند؛ از این طریق نه تنها توسعه فرهنگی اتفاق افتاده است و ارتباطات بینالمللی تقویت میشود، بلکه این نسبیت به هم ریخته در کشور نیز بر طرف میشود.»
📌سخنان این نماینده مجلس با واکنشهای منفی بسیاری روبرو شد. بخشی از انتقادات این نکته را یادآوری کردند که ازدواج امری شخصی است و هیچ دستور و مصوبه قانونی با راهکارهای قیممابانه نمیتواند برای زنان تعیین تکلیف و حق انتخاب در ازدواج آنان را محدود کند.
📌تعدادی از منتقدان ایده «داماد وارداتی» را با توجه به مشکلات عرفی ازدواج زنان با اتباع بیگانه و روند اداری صعب اخذ تابعیت ایرانی برای فرزندانشان، چالشبرانگیز دانستند و خاطرنشان کردند زنان کالای صادراتی نیستند که موضوع جذب شهروندان شیعی سایر کشورها قرار بگیرند.
📌گذشته از اینکه راهکار نماینده مجلس برای افزایش ازدواج زنان بالای سی سال نادرست است، اساسا صورت مساله نیز غلط طرح شده است. دلیل عدم ازدواج زنان بالای سی سال، کمبود مردان مجرد بالای سی سال نیست که لازم باشد با داماد خارجی جبران شود. همانطور که گزارش مرکز پژوهشهای مجلس با عنوان «عوامل تاثیرگذار بر افزایش سن ازدواج» (شماره ۱۸۲۳۷) منتشر شده در خردادماه امسال، نشان میدهد هزینههای سنگین شروع زندگی مشترک بخصوص هزینه رهن و اجاره مسکن و بیکاری جوانان دو عامل اصلی عدم ازدواج آنهاست. اگر این مشکلات اقتصادی حل شود آنگاه سومین عامل یعنی پیدا نکردن گزینه مناسب ازدواج، اهمیت مییابد و راهکارهایی چون فرهنگسازی میان مردان درباره همسنگزینی در ازدواج نیز مفید خواهد بود.
📌سالهاست قوانین و مصوبههای مختلفی به شکل تسهیل ازدواج جوانان به تصویب میرسد اما این سیاستها معمولا بر زنان متمرکز است و نمیپرسد چرا مردان ازدواج نمیکنند؟ چرا مردان مایلند با زنی بسیار کمسنتر از خود ازدواج کنند؟ آیا مردان مهارتهای زندگی لازم برای ازدواج و زندگی مشترک را به دست آوردهاند؟
📌در حال حاضر، مانع اصلی ازدواج جوانان، فلاکت اقتصادی، گرانی و بیکاری است که خانوادههای فعلی را نیز در معرض فقر، خشونت و طلاق قرار داده است.